Dieta dla dzieci i młodzieży z nadwagą - zasady. Podstawą sukcesu jest włączenie dziecka w zdrowe nawyki żywieniowe. Wspólne zakupy, podczas których uczymy wybierać odpowiednie pokarmy, czy wspólne gotowanie mogą być dobrą zabawą, która w przyszłości zaowocuje świadomością dziecka w kwestii żywienia człowieka.
Problem otyłości dotyczy nie tylko ludzi, ale także naszych psów. Częstość występowania nadwagi i otyłości u zwierząt w ostatnich latach znacząco wzrosła. Obecnie dotyka ona co najmniej jednej trzeciej psów hodowlanych w naszym kraju. Spis treści:1. Główne czynniki predysponujące do wystąpienia otyłości u psów to:2. Rozpoznanie i ocena nadwagi/otyłości u psa3. Zasad skutecznego programu odchudzania psa4. Podsumowanie5. Bibliografia Główne czynniki predysponujące do wystąpienia otyłości u psów to: WIEK – gdy zwierzę zaczyna się starzeć, następuje obniżenie tempa metabolizmu, zmniejsza się jego masa mięśniowa, co powoduje zmniejszenie całkowitego dziennego zapotrzebowania energetycznego, dodatkowo następuje spadek aktywności zwierzęcia; RASA – badania wykazały, że podatne na nadwagę są takie rasy, jak: cairn terrier, west highland white terrier, terier szkocki, owczarek szetlandzki, bassett hound, cavalier king charles spaniel, jamnik, beagle, cocker spaniel, labrador retriever; KASTRACJA/STERYLIZACJA – spadek poziomów hormonów płciowych doprowadza z jednej strony do spowolnienia tempa metabolizmu, z drugiej zaś do wzrostu apetytu, który dotąd regulowany był za pośrednictwem estrogenów. Można zatem uznać kastrację i sterylizację za zabiegi, w wyniku których konieczna jest zmiana diety i dostosowanie kaloryczności do zmniejszającego się zapotrzebowania energetycznego (samice mają średnio 16% więcej tkanki tłuszczowej w organizmie i wykazują większą tendencję do nadwagi niż samce). ➡Z TEJ PUBLIKACJI DOWIESZ SIĘ WIĘCEJ NA TEMAT STERYLIZACJI I KASTRACJI PSÓW⬅ ŻYWIENIE – a w zasadzie czynniki warunkowane przez właściciela (liczba podawanych posiłków i przekąsek, karmienie ad libitum, rodzaj i ilość karmy, zjadanie resztek ze stołu, ilość ruchu). Otyłość u psów jest chorobą powodowaną przez niedostosowanie poziomu energii w diecie do wydatków energetycznych (przewlekły dodatni bilans energetyczny) i objawia się nagromadzeniem nadmiernej ilości tkanki tłuszczowej. Konsekwencje otyłości są poważne i wielokierunkowe. Obecnie zaczynamy dokładniej poznawać konsekwencje otyłości u psów (zob. tabela). U psów otyłych dochodzić może do wystąpienia: chorób układu krążenia i układu oddechowego (zaburzenia rytmu pracy serca, nadciśnienie, wtórne choroby serca, nerek i układu naczyniowego, zaburzenia profilu lipidowego krwi, utrudnienia w prowadzeniu anestezji), chorób endokrynologicznych (cukrzyca, nadczynność kory nadnerczy, niedoczynność tarczycy), chorób ortopedycznych (zapalenie i zwyrodnienie stawów oraz więzadeł, zanik powierzchni stawowych, dyskopatie), obniżenia odporności (podatność na zakażenia drobnoustrojami), chorób nowotworowych (guzy gruczołu sutkowego, pojawienie się komórek przedrakowych), chorób dermatologicznych, zaburzeń rozrodu, skrócenia długości życia. Rozpoznanie i ocena nadwagi/otyłości u psa Masa ciała. Przyjęło się uważać, że nadwaga u psów występuje, gdy masa ciała jest o 10-15% wyższa od optymalnej dla danego osobnika, natomiast otyłość – po przekroczeniu wartości optymalnej masy ciała dla danego osobnika o 30%. Dobrą metodą jest określenie nadmiaru masy ciała w procentach. Gdy właściciel wie, że jego pies powinien ważyć 10 kg, a ma 5 kg nadwagi, to taka informacja może wydawać się nieistotna. U człowieka 5 kg to nie jest jeszcze problem. Ale jeśli powiemy, że pies ma 50% wyższą masę ciała od optymalnej i do tego porównamy to z człowiekiem, którego masa ciała powinna wynosić np. 60 kg, a waży 50% więcej, czyli 90 kg, to problem będzie bardziej widoczny. Pomimo tego, że masa ciała jest obiektywną i precyzyjną miarą, sama w sobie nie daje wystarczających informacji co do tego, czy jest optymalna czy nie. Dlatego dodatkowo stosuje się wizualną ocenę stanu odżywienia zwierząt BCS (body condition score). Ocena kondycji ciała BCS w połączeniu z masą ciała pozwala na dokładniejszą ocenę stanu zwierzęcia i lepszą podstawę do wyliczenia zapotrzebowania energetycznego. Stanowi także skuteczne narzędzie pomagające opiekunom, którzy często nie potrafią rozpoznać, że ich zwierzęta mają nadwagę lub są otyłe. Wskaźnik BCS ocenia się w skali 9- lub 5-punktowej. Metoda ta opiera się na wizualnej i palpacyjnej ocenie tkanki tłuszczowej podskórnej oraz oszacowaniu otyłości brzusznej i stopnia wykształcenia mięśni. BCS służy do oceny składu ciała zwierzęcia, szczególnie procentowej zawartości tkanki tłuszczowej BF (body fat), i pozwala na oszacowanie stopnia nadwagi/otyłości lub niedowagi. Załączona tabela (tabela poniżej) pokazuje BCS wraz z opisami i odpowiadającym im procentem otłuszczenia oraz rosnącą lub malejącą masą ciała powyżej lub poniżej optymalnej masy ciała. Wykorzystanie w praktyce i interpretacja BCS. W skali od 1 do 9 wynik 5 powinien odzwierciedlać optymalny procentowy udział tkanki tłuszczowej (% BF), który jest oszacowany dla psów na 15 do 25%. Należy pamiętać, by nie porównywać bezkrytycznie wartości wskazań wagi, bo nawet w obrębie rasy mogą występować duże rozbieżności – pies o tzw. mocnych kościach może ważyć więcej niż pies drobnej budowy, lecz otyły. Dlatego dobrym sposobem jest określenie BCS i jednocześnie zważenie psa. Podstawą działania terapeutycznego w otyłości psów jest postępowanie dietetyczne oraz zwiększanie aktywności fizycznej zwierząt Kiedy u naszego psa zostanie stwierdzona nadwaga bądź otyłość, koniecznie jest wdrożenie specjalnej terapii odchudzającej. W przypadku zwierząt z nadwagą należy podjąć działania zapobiegawcze, które mają na celu przeciwdziałanie rozwojowi otyłości w momencie, gdy pies prezentuje jeszcze dobry stan zdrowia i masę ciała w mniejszym stopniu odbiegającą od optymalnej. Terapia dietetyczna stanowi podstawowy wymóg w regulacji masy ciała grubych psów, a zwiększanie wysiłku fizycznego i terapia behawioralna to przydatne wsparcie takiego postępowania. Nadwagę i otyłość u psów można skutecznie zlikwidować, ale wymaga to intensywnej edukacji oraz cierpliwości i zaangażowania właścicieli czworonogów. Skuteczna terapia może wymagać zmiany trybu życia i planu dnia. Kluczem do skuteczności procesu odchudzania jest przestrzeganie jego zasad. Właściciele psa są odpowiedzialni za podawanie prawidłowej ilości pokarmu i przekąsek, regularne ważenie zwierzęcia, korygowanie ilości podawanego pokarmu, zapewnienie aktywności fizycznej oraz kontrolowanie dostępu psa do innych źródeł pokarmu. 5 ZASAD SKUTECZNEGO PROGRAMU ODCHUDZANIA PSA 1. Określanie liczby spożywanych kalorii Postępowanie rozpoczynamy od obliczenia obecnego dziennego spożycia energii (kalorii), starając się w miarę możliwości zidentyfikować wszystkie źródła kalorii w diecie zwierzęcia. Jeżeli uda się określić tę wartość, można rozpocząć program odchudzania polegający na podawaniu psu 70-80% dawki energetycznej, jaką spożywa aktualnie. Najlepiej byłoby jednak – a trzeba tak zrobić, gdy nie można określić aktualnej liczby spożycia kalorii np. z powodu żywienia ad libitum, czyli dostępu zwierzęcia do niekontrolowanych źródeł pokarmu, podawania różnych przekąsek lub nieprawidłowego wywiadu żywieniowego – obliczyć dzienne zapotrzebowanie energetyczne (DER – daily energy requirement) w terapii odchudzającej: Pies otyły: DER (kcal) = 1,1 x RER Pies z nadwagą: DER (kcal) = 1,4 x RER gdzie RER, czyli zapotrzebowanie spoczynkowe (resting energy requirement) oblicza się korzystając z wzoru: RER = 70 x aktualna masa ciała0,75 Ustalona ilość energii powinna stanowić punkt wyjścia, ponieważ są psy o naturalnie niskim lub naturalnie wysokim zapotrzebowaniu energetycznym, które może różnić się od zalecanych wartości. Szacowanie wielkości ograniczeń energetycznych nie jest dokładne. Pies może dalej utrzymać masę ciała, może ją stracić, ale może także nadal przybierać na wadze. Być może konieczne będzie monitorowanie masy ciała i odpowiednie skorygowanie wielkości dziennej dawki pokarmu, dlatego właściciel zwierzęcia musi być przygotowany na to, że odchudzanie to projekt długoterminowy. Przestrzeganie podawania w pożywieniu obliczonych wartości energii jest fundamentem profilaktyki otyłości. 2. Dieta odchudzająca Rodzaj pożywienia ma ogromny wpływ na potencjalne zagrożenie otyłością. W trakcie przygotowywania zaleceń należy dokładnie określić, jaki sposób żywienia jest stosowany. Właściciel psa może zdecydować się na przygotowywanie dietetycznych posiłków samemu w domu lub skorzystać ze specjalnych gotowych karm. Kiedy stosowane są karmy gotowe – z informacji na etykiecie należy odczytać ich wartość energetyczną. Warto pamiętać, że zalecane na etykiecie karm ilości kalorii stanowią zwykle uśrednienie dla określonej masy ciała, wieku, rasy i w praktyce mogą być znaczne indywidualne wahania w ilości potrzebnej psu karmy. Z tych względów na początku terapii odchudzającej najlepszym wyznacznikiem jest ważenie zwierząt (raz w tygodniu) i ocena kondycji według skali BCS, by w zależności od sytuacji zmodyfikować ustaloną dawkę energetyczną. Gotowe karmy odchudzające są wzbogacane w niezbędne składniki odżywcze w porównaniu z liczbą kalorii, dlatego chociaż karma zawiera zmniejszoną liczbę kalorii, zawartość białka, witamin i składników mineralnych nie jest ograniczona. UWAGA! Gotowe karmy bytowe nie są właściwe w terapii odchudzającej, gdyż redukując poziom kalorii o ok. 30%, jednocześnie zmniejszamy psu podaż białka, witamin i minerałów, co może doprowadzić do niedoborów i poważnych konsekwencji. Wybór postępowania redukującego masę ciała oraz diety odchudzającej powinien być dokonany we współpracy z dietetykiem lub lekarzem weterynarii. Na rynku jest dostępnych wiele diet niskokalorycznych, przeznaczonych zarówno do odchudzania, jak i utrzymania masy ciała psa już po odchudzaniu. Komercyjne karmy odchudzające dostarczają odpowiednich ilości wszystkich składników pokarmowych, ale przy mniejszej wartości energetycznej. Dlatego należy podawać karmę odchudzającą, a nie mniejszą ilość karmy bytowej. Karmy odchudzające dzielimy na: – karmy o obniżonej zawartości tłuszczu, – karmy o zwiększonej zawartości włókna pokarmowego. Karmy odchudzające o niskiej zawartości tłuszczu – większość karm odchudzających ma obniżony poziom tłuszczu, a jego miejsce zajmują węglowodany. Ich gęstość energetyczna jest o połowę mniejsza niż tłuszczu. W konsekwencji w tej samej objętości pożywienia dostarczamy psu ponad dwa razy mniej energii. Dodatkowo spalanie węglowodanów wywołuje silny efekt termogeniczny, czyli wytwarzana jest bardzo duża ilość ciepła. Karmy zawierające wysoki poziom strawnych węglowodanów (np. ryż), w przeciwieństwie do diet zawierających wysoki poziom włókna, nie powodują powstawania zwiększonej ilości kału ani zwiększenia częstości defekacji. Karmy odchudzające o zwiększonej zawartości włókna pokarmowego – dodatek niestrawnego włókna (np. celulozy) przy niskiej ilości tłuszczu. Zwiększona objętość i zmniejszona stawność karmy powodują uczucie sytości przy ograniczonym poborze energii. Bazuje się na doświadczeniach w redukcji masy ciała u ludzi, natomiast nie ma jednoznacznych dowodów potwierdzających, że wysoki poziom włókna niestrawnego gwarantuje redukcję masy ciała u zwierząt. Dodatkowo może być przyczyną skutków ubocznych. Włókno pokarmowe nierozpuszczalne nie ma wielkiego wpływu na opróżnianie żołądka, zaś włókno rozpuszczalne – znaczny. Z kolei włókno nierozpuszczalne (celuloza) spowalnia pasaż treści w jelitach. Większość karm odchudzających zawiera włókno nierozpuszczalne, przez co może być przyczyną zaparć i dolegliwości jelitowych. Gotowe karmy dla psów z nadwagą i otyłością wzbogacane są również w substancje dodatkowe, takie jak np. L-karnityna (jej rola w organizmie związana jest z metabolizmem tłuszczów, wspiera rozwój mięśni), antyoksydanty (ograniczają mikrouszkodzenia na poziomie komórkowym) czy chondroprotektory (wspomagają funkcjonowanie obciążonej chrząstki stawowej). Domowa dieta odchudzająca może być bardzo dobrą formą postępowania dietetycznego. W przypadku stosowania pokarmu przygotowywanego w domu należy ściśle przestrzegać receptury – wskazanej ilości składników wykorzystanych do przygotowania posiłków w takiej diecie, a w szczególności ilości zjadanego przez psa pokarmu. Aby uzyskać pożądany efekt diety, należy ograniczyć ilość spożywanych przez psa kalorii o około 30-40% w stosunku do podstawowego zapotrzebowania energetycznego. Dieta odchudzająca powinna być odpowiednio zbilansowana, zapewniać psu składniki odżywcze oraz dodatki prozdrowotne. W przypadku podjęcia decyzji o żywieniu posiłkami przygotowywanymi sposobem domowym dobrze jest opracować gotowe zestawy na każdy dzień tygodnia, na przykład na podstawie gotowych tabel zawierających wartość energetyczną produktów. Przy zachowaniu konsekwencji i przestrzeganiu składu (np. zaproponowanego przez lekarza weterynarii czy dietetyka) metoda ta pozwala na żywienie psa dietą urozmaiconą i pełnowartościową. Źródłem białka i tłuszczu powinny w takiej diecie być wysokogatunkowe mięsa. Cennym składnikiem takiej diety, wykorzystywanym w celu zmniejszenia energetyczności przy jednoczesnym zachowaniu objętości, są warzywa, które zawierają duże ilości włókna pokarmowego. Dostarczają one także cennych składników mineralnych i witamin. Cechy diety odchudzającej: obniżona kaloryczność (mniejsza podaż energii); obniżony poziom tłuszczu (stymuluje utratę tłuszczowej masy ciała); zwiększona ilość białka (chroni masę beztłuszczową ciała); umiarkowany lub podwyższony poziom włókna pokarmowego (zapewnia uczucie sytości, zwiększa objętość dawki żywieniowej); warto wzbogacić dietę w dodatki funkcjonalne. Aby terapia odchudzająca przebiegała komfortowo zarówno dla psa, jak i dla jego właściciela, ważne jest zapobieganie uczuciu głodu (zaleca się, by posiłków było możliwie dużo, przynajmniej 3-4 dziennie) i zapewnienie uczucia sytości (np. poprzez odpowiednią ilość włókna pokarmowego w diecie). Jeżeli stosujemy karmy gotowe – przestrzegajmy zalecanej ilości karmy (nie sypmy z czubkiem – skutkuje to przekroczeniem nawet 20% dziennej dawki pokarmowej). Codziennie też warto odsypać pewną ilość porcji karmy i przeznaczyć ją na nagrody. Ważna jest również kontrola spożycia przy stosowaniu diety domowej. Należy przy takiej diecie pamiętać o dużych różnicach w wartości energetycznej (kcal/100 g) pomiędzy różnymi produktami (patrz tabela). Często opiekun psa jest nieświadomy wysokiej kaloryczności pewnych produktów i nie wlicza ich do diety (przeciętne ciastko dla psa może zawierać ok. 30-70 kcal). Bez względu na to, jaki rodzaj pożywienia wybierzemy, ważna jest także odpowiednia dawka aktywności fizycznej. 3. Wysiłek fizyczny Często sama dieta odchudzająca nie daje wystarczających efektów, ponieważ niektóre zwierzęta wykazują niezwykle niską spontaniczną aktywność fizyczną, a dawka pożywienia w takich przypadkach może być ekstremalnie niska, co może wiązać się z problemami z przewodem pokarmowym albo być nie do zaakceptowania ze względu na postrzeganie właściciela. Poza ograniczeniem ilości energii w pokarmie spożywanym przez otyłe zwierzęta spadek masy ciała można zwiększyć poprzez wzrost wydatkowania energii przez zwierzę. Możliwie najskuteczniejszy program odchudzania obejmuje zarówno ograniczenie liczby spożywanych kalorii, jak i zalecenia dotyczące wysiłku fizycznego. Większość otyłych psów niechętnie podejmuje aktywność, potrzebuje dużej zachęty i motywacji. Jednoczesny wysiłek fizyczny psa i jego właściciela wzmacnia więź między człowiekiem i zwierzęciem, a zwiększenie aktywności fizycznej może przyspieszyć odchudzanie. Każdy rodzaj ruchu jest dobry. Przykładami ćwiczeń fizycznych, które są korzystne u zwierząt z nadwagą lub otyłością, mogą być wolne spacery, łapanie piłki, pływanie lub ćwiczenia na bieżni w basenie, a także socjalizacja w parku dla psów. Lepiej zabrać psa w ciągu dnia na trzy 15-minutowe spacery niż na jeden 45-minutowy. Musimy także pamiętać, że otyłe psy mają zdecydowanie mniejszą tolerancję wysiłkową i dużo mniej sprawny układ ruchu. Intensywny wysiłek może skutkować kontuzjami. Zatem u czworonogów cierpiących na otyłość bardzo ważne jest stosunkowo wolne wprowadzenie ćwiczeń fizycznych i stopniowe zwiększanie ich trwania oraz intensywności.
Dieta w menopauzie musi uwzględniać kilka ogólnych zasad, które pozwolą, mimo zaburzeń hormonalnych, utrzymać wagę w ryzach. Niezależnie od apetytu kobieta w okresie przekwitania musi pamiętać, że jej jadłospis nie powinien dostarczać codziennie więcej niż 1600 kcal. (dieta odchudzająca w czasie menopauzy powinna mieć 1200 a
– CZYLI JAK USTRZEC NASZE PSY PRZED ŚMIERTELNYM ZAGROŻENIEM. Nadeszła wiosna, dni są coraz cieplejsze, wszystko kwitnie. Ptaki hałasują, pojawiają się motyle, mrówki zaczynają się krzątać. Natura budzi się po zimie… Może wraz z wiosną także my – właściciele psów – powinniśmy się obudzić? Obudzić się – by dostrzec to, czego nie widzimy u naszych psów na co dzień? Może powinniśmy otworzyć oczy, umysł i serce na problem, który coraz częściej dotyka nasze zwierzęta? Ten konkretny psi problem ma swoją wagę, najczęściej całkiem sporą. Jego skala wyrażana jest w kilogramach – zawsze dodatkowych i zawsze niepotrzebnych. Jest skrytym zabójcą naszych czworonożnych przyjaciół – a jednak często umyka naszej uwadze. Może zatem tej wiosny warto się przebudzić, przejrzeć na oczy i stawić mu czoła? Może warto skończyć z nadwagą i otyłością naszych psów? Zadbać o profilaktykę zamiast późniejszego leczenia? Odpowiedź jest tylko jedna – oczywiście, że warto. Nadwaga i otyłość narażają bowiem każdego psa na cierpienie i stwarzają realne zagrożenie dla jego zdrowia i życia. Problem jednak w tym, że – jak sami lekarze weterynarii podkreślają – tylko znikoma część właścicieli ma świadomość istnienia jakiegokolwiek związku pomiędzy wagą psa a jego stanem zdrowia. Dla większości taki problem nie istnieje… Każdego dnia patrzymy na te nasze labradory z dumą. Dbamy o nie. Dobieramy im kolejne karmy lub (nie mając zaufania do „gotowców”) gotujemy im „domowe” posiłki. Cieszymy się, że mają dobry apetyt – albo dosmaczamy, zachęcamy, zmieniamy menu gdy „marudzą”. Nie możemy udźwignąć tego specyficznego labkowego spojrzenia, wyrażającego wieczny głód – więc litujemy się, dając przecież „tylko odrobinkę”. No i te smaczki… przecież labki lubią pracować z człowiekiem, trzeba je szkolić – a jak szkolimy – to trzeba nagradzać. Lubią też bułeczki – niech sobie pogryzą… taką jedną, malutką… Cieszymy się szczęściem wymalowanym na ich mordkach w tym momencie. Dbamy o nie, o ich komfort „tu i teraz”. Ale czy na pewno dbamy także o ich przyszłość? O ich zdrowie „za jakiś czas”? Wszyscy lekarze jednogłośnie twierdzą, że najczęstszym czynnikiem powodującym nadwagę lub otyłość psa są błędy żywieniowe popełniane przez właścicieli. A skoro jesteśmy głównymi winowajcami – to może trzeba przyjrzeć się temu nieco uważniej? O dodatkowe kilogramy u naszego czworonoga wcale nie jest trudno. Jeżeli dostarczamy psu w pokarmie więcej energii (mierzonej w kaloriach) niż jest on w stanie „spalić” czyli wydatkować w swojej aktywności (biorąc pod uwagę podstawową przemianę materii, ruch, pracę umysłową itd.) – dochodzi do odkładania się tkanki tłuszczowej, masa psa wzrasta. Najprościej mówiąc – karmiąc psa zbyt obficie, zbyt kalorycznie i nie gwarantując mu odpowiedniej ilości ruchu – fundujemy mu wzrost masy ciała. Proces przebiega stopniowo. Najpierw pojawia się nadwaga – tym terminem określa się wzrost wagi psiaka o około 5% w stosunku do wagi prawidłowej. Będąc ze zwierzakiem na co dzień – trudno nam to czasem zauważyć. Zaokrąglają się nieco boczki, żeberka się „chowają”, brzuszek przestaje być „podkasany” – ale my jakoś tego nie widzimy. Na komentarze znajomych czy dalszej rodziny typu „ooo, jak dobrze wygląda… chyba troszkę przytył..” reagujemy najczęściej zaprzeczeniem, bywa że i złością: „Przytył? Przytyła? Nieeee, skąd…”. Tymczasem może warto przyjrzeć się psiakowi uważniej, zważyć go – choćby „na wszelki wypadek”? Jeśli jednak w tym momencie nie zareagujemy, jeśli nie dostrzeżemy problemu i nie zaczniemy działać – waga będzie rosnąć dalej. A stąd już króciutka droga do zabójczej otyłości – czyli stanu, gdy waga psa wzrasta o 25% (niektóre źródła podają tę granicę jako 20%) w stosunku do wagi prawidłowej. Włos mi się na głowie jeży, kiedy słyszę, że szacunkowo 2/3 psów boryka się obecnie z problemem nadwagi i otyłości. Znak czasów? Otyłe społeczeństwo, dzieci i młodzież z nadwagą – więc także grube psy? O nie, tu trzeba prawdzie w oczy spojrzeć – najczęściej to bezmyślność, brak wiedzy, fałszywie rozumiana „troska o psa”, zaniedbanie w codziennej opiece – a czasami wręcz ludzka głupota i bezduszność – są głównymi powodami otyłości u psów. Pora bić na alarm!!! Tymczasem lista schorzeń, powodowanych nadwagą i otyłością jest zatrważająca. Nadwaga bowiem: rzutuje na układ ruchu (pojawiają się dysplazje, zapalenia stawów, zwyrodnienia kręgosłupa) obciąża układ oddechowy (zwiększa się zapotrzebowanie na tlen, drogi oddechowe są zwężone, pies szybko się męczy, ucisk tłuszczu na przeponę upośledza proces oddechowy, pies nie jest w stanie zaspokoić zapotrzebowania tlenowego organizmu, dusi się) obciąża układ krążenia (wzrasta ciśnienie krwi, zwiększa się czestotliwość pracy serca, wzrasta ilość płynów pozaustrojowych, serce ulega otłuszczeniu, zaburzają się jego funkcje skurczowe i rozkurczowe, zanika tolerancja na wysiłek, pojawia się niewydolność mięśnia sercowego i zastawek) zaburza pracę narządów wewnętrznych (następuje stopniowe ich otłuszczanie, pojawiają się zaburzenia pracy trzustki, schorzenia wątroby, nerek, upośledzenie pracy jelit) sprzyja rozwojowi cukrzycy (typ II) oraz innym zaburzeniom metabolicznym zwiększa ryzyko rozwoju chorób nowotworowych (większość psów, u których stwierdzono nowotwór, zmagała się z nadwagą; zwiększa się ryzyko wystąpienia nowotworu gruczołu mlekowego) obciąża układ moczowo – płciowy, wpływa negatywnie na zdolność termoregulacji (zmniejszona ilość wody w organiźmie i zwiększona ilość tkanki tłuszczowej powodują większą skłonność do przegrzania organizmu) obniża odporność ( u psów z nadwagą odnotowuje się większą zachorowalność na choroby zakaźne) sprzyja problemom dermatologicznym oraz – co zostało udowodnione ponad wszelką wątpliwość – skraca życie naszych czworonożnych członków rodziny. Czy aby myślimy o tym każdego dnia częstując psinkę kolejnym przysmakiem? Oczywiście, błędy żywieniowe są głównym – ale nie jedynym – czynnikiem otyłości u psów. Wspomnieć należy także o czynnikach chorobowych. Jeżeli pies – mimo naszych wspartych wiedzą merytoryczną, restrykcyjnych działań żywieniowych i ruchowych – przybiera na wadze, absolutnie niezbędna jest konsultacja weterynaryjna. W takim wypadku otyłość może być też spowodowana toczącą psa chorobą (niedoczynność tarczycy, zaburzenia hormonalne, choroba Cushinga, nowotwór trzustki), czy przyjmowanymi lekami (np. grupa leków przeciwzapalnych – sterydy, leki antykoncepcyjne, leki przeciwdrgawkowe). Tak też się zdarza. Ale pamiętajmy, że wśród tych wspomnianych piesków z nadwagą – czynniki chorobowe pojawiają się, wg opinii lekarzy, sporadycznie… Z istotą zasad żywienia wiążą się jeszcze dwie kwestie. Wspomnieć trzeba o czynnikach genetycznych – niektóre rasy mają tendencje do zmniejszonego tempa przemiany materii, niektóre cechuje naturalna skłonność do tycia. No cóż, drżyjmy dumni posiadacze biszkoptowych, czekoladowych czy czarnych futrzaków… Niestety – labradory (podobnie jak jamniki, spaniele, beagle itd.) to rasa z genetyczną predyspozycją do gromadzenia tkanki tłuszczowej, czyli mówiąc po ludzku – do tycia. Ten fakt wbrew pozorom nie jest jednak żadnym usprawiedliwieniem dla dodatkowych kilogramów naszych pupili. On nas nie usprawiedliwia, on nas w sposób szczególny zobowiązuje do perfekcyjnej dbałości i odpowiedzialności za dietę i ruch naszych labków. Podobnie jest z czynnikami hormonalnymi – przyjęło się stwierdzenie, ze suki po sterylizacji i psy po kastracji tyją. Ale zaraz zaraz – one nie tyją same z siebie… Ich metabolizm zmienia się z powodu niedoboru hormonów. Zmniejsza się ich przemiana materii – a więc ich zapotrzebowanie energetyczne jest mniejsze. Dostosujmy odpowiednio dietę, zapewnijmy odpowiednią ilość ruchu – a przekonamy się, że „prawda” o nieuniknionym tyciu naszych podopiecznych na skutek sterylizacji czy kastracji – to nic innego jak mit. Mamy zatem wiedzę na temat przyczyn i skutków nadwagi i otyłości u psiaków. Wiemy o predyspozycjach naszej ukochanej labradorowej rasy. Co możemy zrobić, by naszym czworonożnym przyjaciołom zaoszczędzić tych cierpień w przyszłości? Jak udowodnić, że myślimy jednak o ich przyszłości, o ich zdrowiu, a nie tylko o tym co jest „tu i teraz”? Jak ustrzec nasze psiaki przed zabójczą nadwagą i otyłością? Czynniki chorobowe pozostaną oczywiście w gestii lekarzy – w naszych rękach pozostaje natomiast cała reszta – czyli żelazna zasada – unikanie błędów żywieniowych. O zasadach prawidłowego żywienia psów napisano całe książki, w internecie znaleźć można wiele fachowych porad, dokładnych wyliczeń itd. Warto poczytać. Ważne tylko, by potem już zawsze pamiętać o kluczowych, najważniejszych zasadach i by stosowac je na co dzień w stosunku do naszego czworonoga. Pamiętajmy zatem: dzienna porcja karmy powinna być należycie zbilansowana. Przy karmie gotowej – należy przestrzegać ilości podanych przez producenta, przy karmie własnoręcznie gotowanej należy przestrzegać ustalonych, należycie zbilansowanych norm. Ale jeżeli nasz psiak ma tendencje do „nabierania ciałka” mimo przestrzeganej odpowiedniej ilości karmy – zmniejszmy ją! Normy podawane przez producentów są uogólnieniem, karma domowa też bilansowana jest wg jakichś ogólnych zasad. Pamiętajmy – każdy pies jest inny i ma inne potrzeby! Bądźmy elastyczni. Obserwujmy naszego przyjaciela i w razie potrzeby zmniejszajmy podawane porcje. dorosły pies powinien otrzymywać karmę 2 razy dziennie (dzienna racja podzielona na 2 części) – pozwala to uniknąć odczuciom nadmiernego głodu i konieczności „żebrania” i „podjadania”. Pozostawiona, niedojedzona karma powinna zostać zabrana. jednym z częstych błędów żywieniowych jest serwowanie całej porcji dziennej w misce i pozostawianie jej, żeby psiak mógł „podchodzić i jeść kiedy chce”. zarówno przy karmieniu karmą gotową jak i przy żywieniu „domowym” należy pamiętać, że wszelkie smaczki używane przy szkoleniach (parówki, psie smakołyki itd.) muszą być bezwględnie odliczone od wyliczonej dla psiaka dziennej porcji. Szkolimy, nagradzamy – ale to czym nagradzamy wliczamy bezwzględnie do dziennej racji pokarmowej psa nigdy nie należy karmić psa „resztkami” z ludzkiego stołu; ani na zasadzie głównego pokarmu ani na zasadzie „czyszczenia talerzy” i „dojadania”. To jedno z największych „przestępstw” żywieniowych… W prawidłowej diecie psa nie ma miejsca na resztki naszych obiadów, śniadań czy kolacji. pamiętajmy także: żywienie psów tanimi „karmami” z marketów odbić się może tragicznie na ich zdrowiu. Im gorszej jakości karma – tym więcej objętościowo pies musi jej zjeść by poczuć sytość. Dostarcza kalorie – ale nie dostarcza najważniejszych składników budulcowych (białek). Przy takich karmach zapanowanie nad wagą i zdrowiem psa bywa wręcz nierealne. Pies z pewnością nie może być karmiony „pustą, śmieciową” karmą! Nie ma oczywiście profilaktyki nadwagi bez odpowiedniej dawki ruchu.. Energia dostarczona wraz z posiłkiem musi zostać wydatkowana – tylko to uchroni nasze zwierzaki przed zgubną otyłością. Spacerek dookoła bloku, pochodzenie po przydomowym ogródku, krótkie wyjścia „za potrzebą”? Absolutnie nie! Nawet jeśli zostawimy psa na cały dzień w ogrodzie – a on siedzi przy bramie i czeka na nas – to nie traktujmy tego jako dziennej dawki ruchu… Nasz labrador musi mieć zapewnioną aktywność – długie spacery, aktywne zabawy z właścicielem lub innymi psiakami, bieganie za piłeczką, aporty, praca w czasie szkolenia – wszystko co służy spalaniu dostarczonych w karmie kalorii. Obudźmy się zatem na progu tej wiosny z zimowego letargu i każdego dnia aktywnie dbajmy o odpowiednią dawkę ruchu dla nas i dla naszego psa. Nam samym także się to przyda. Nie zapominajmy, że szczęśliwy labrador – to zmęczony labrador, pozwólmy mu zatem solidnie się zmęczyć. Przestrzegajmy tylko jednej zasady – nigdy nie pozwalajmy naszemu psiakowi biegać i szaleć po jedzeniu (powinien odpocząć ok. godziny), nie dawajmy mu jeść tuż po powrocie z dzikich harców. To może skończyć się tragicznie (skręt żołądka). No cóż, a jeśli wcześniej czegoś nie dopatrzyliśmy i nasze kochane futerko ma nadmiar tłuszczyku „tu i ówdzie” – zadbajmy o to, by tłuszczyk i zbędne kilogramy zniknęły czym prędzej. Nadwaga jest „uleczalna” – o ile podejmiemy działania odpowiednio szybko. Wystarczy mądra dieta i dużo ruchu. Przy niewielkiej ilości nadprogramowych kilogramów najczęściej poradzimy sobie sami. Wystarczy podawanie mniejszej ilosci jedzenia czy przejście na karmę typu „light” oraz znaczne zwiększenie dawki ruchu. Jeśli jednak podejrzewamy u naszego psa otyłość – czym prędzej udajmy się do lekarza, niech sprawdzi stan narządów wewnętrznych i kondycję psa, niech zastosuje specjalną dietę. Otyłość potrafi zabić – ratujmy przed nią naszych czworonożnych przyjaciół! Miejmy nadzieję, że nadchodząca wiosna przyniesie każdemu z naszych labradorowych przyjaciół dużo ruchu i przede wszystkim – odpowiednią wagę. (A-M Stępień) Tekst zainspirowany został historią Mai – biszkoptowej labradorki, którą Fundacja Pomocy Labradorom PRIMA oraz próbowały ratować, chcąc dać jej szansę na lepsze,” lżejsze” życie. Niestety – pomoc przyszła za późno. Maja odeszła za Tęczowy Most, jej organizm nie wytrzymał około 25 kg nadwagi… Maja była psem domowym, mającym właściciela… Wpisy o Mai: MAJA – UTUCZONA DO GRANIC MOŻLIWOŚCI SUNIA CHCE ZNÓW CIESZYĆ SIĘ „LEKKIM” ŻYCIEM ! Maja, labradorka z olbrzymią nadwagą (cd.) Maja, labradorka z olbrzymią nadwagą jedzie do kliniki w Poznaniu Maja, za tęczowym mostem Wpisy podobne: Sytuacja jest podbramkowa!! Labrador WITO szuka domu Labrador wrócił z adopcji „bo nie szczeka” – nieaktualne źródło foto:
Na tej podstawie określa się indywidualną, dzienną dawkę karmy dla konkretnego psa. Karma weterynaryjna Brit Obesity zapewnia utratę masy ciała psa na poziomie 1-2% w ciągu tygodnia (przy prawidłowym dawkowaniu). W celu zapewnienia bezpiecznego procesu odchudzania zaleca się regularną kontrolę wagi. Rekomenduje się podawanie karmy
Otyłość jest ogromnym problemem nie tylko w świecie ludzi, ale także zwierząt. Chorobliwa nadwaga jest bowiem przyczyną wielu chorób cukrzycy, zwyrodnień w obrębie układu chrzęstno-kostnego czy nadciśnienia. Weterynarze biją na alarm – obecnie aż 25 proc. zwierząt domowych ma nadwagę! Odsetek otyłych zwierząt stale się zwiększa. Główną przyczyną problemu otyłości u psów jest rzecz jasna przekarmienie. Opiekunowie zbyt pobłażliwie traktują kwestie żywieniowe i zapominają jak ważne jest zapewnienie zwierzęciu zbilansowanej i dopasowanej kalorycznie diety. Duże ilości karmy w połączeniu z ograniczoną ilością ruchu powodują bardzo przykre konsekwencje – niewykorzystana energia dostarczona z pożywieniem zostaje zmagazynowana przez organizm psa w postaci komórek zwierzęta są ospałe, pozbawione chęci do życia i mało aktywne. Codzienne spacery nie sprawiają im radości, a zabawy są raczej przykrym obowiązkiem. W dłuższej perspektywie zwierzęta, które są przekarmiane, mogą poważnie zachorować, a nawet umrzeć. Pamiętajmy: żyjemy nie po to, aby jeść – jemy po to, aby żyć! Utożsamianie jedzenia z przyjemnością i nagrodą jest dużym błędem zarówno w przypadku ludzi, jak i zwierząt. Jak rozpoznać nadwagę u psa? Pies z nadwagą ma żebra słabo wyczuwalne pod skórą, pokryte wyraźną warstwą tłuszczu, nieznaczne podkasanie brzucha i niewidoczna talię. dieta dla psa z nadwagą, dieta dla psa z nadwagą Jak zapobiegać tyciu psa? Aby utrzymać prawidłową wagę ciała psa, należy stosować dietę kaloryczną dostosowaną do potencjału energetycznego naszego psa. Inne zapotrzebowanie na energię ma bowiem rozbrykany szczeniak rasy dużej, który przez całe dnie hasa z jednego miejsca do drugiego, inne – starszy York, a jeszcze inne – suka w ciąży. Jeżeli nie jesteśmy pewni, czy waga naszego pupila jest prawidłowa, udajmy się do gabinetu. Pomiary domowymi sposobami i na domowej wadze są obciążone ryzykiem błędu – przynajmniej jeżeli ważymy psa, stawiając go samego wadze. Zdecydowanie lepszym sposobem jest zważenie siebie z pupilem na rękach, a następnie bez pupila. Różnicę można odczytać jako przybliżoną wagę naszego psa u weterynarza, możemy od razu skonsultować się w sprawie odpowiedniej dla niego diety. Jeżeli lekarz stwierdzi, że pies ma nadwagę, pomoże zmodyfikować dotychczasową dietę, lub poleci specjalistyczne karmy, które zastąpią dietę naturalną. W przypadku psów o dużej nadwadze wskazane jest wykonanie dodatkowych badań, które pozwolą wyeliminować, np. cukrzycę. Dieta dla psa z nadwagą Dietetyczne posiłki, oprócz odpowiedniej ilości kalorii, powinny zawierać także komplet mikro- i makroelementów niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Komponując posiłki dla psa, zwracajmy szczególną uwagę na zachowanie właściwych proporcji między białkami, węglowodanami i tłuszczami. Ilość składników również wpływa na wagę i kondycję kilka metod prawidłowego żywienia psów otyłych sucha karma, jedzenie gotowane czy dieta BARF. Oczywiście, aby dieta była skuteczna, musimy zapomnieć o podawaniu psu łakoci między posiłkami, a tym bardziej rzucaniu smacznych kąsków ze stołu. Ruch a nadwaga u psa Sama dieta nie rozwiąże niestety sprawy. Właściciel powinien zmodyfikować nie tylko dietę, ale także rytm dnia psa, i nieco wydłużyć spacery. W czasie przechadzek warto zaktywizować pupila, porzucać mu piłeczkę albo frisbee. Zwiększenie dziennej dawki ruchu będzie korzystne zarówno dla psa, jak i dla nas samych! Duża nadwaga u psa Labradora Inne przyczyny otyłości W niektórych przypadkach szybkie przybieranie na wadze u psa nie jest związane ani ze sposobem żywienia, ani z małą ilością ruchu. Zdarza się, że źródłem problemu jest poważniejsza dolegliwość albo rys charakterologiczny czworonoga. Skłonności do tycia mogą być tłumaczone, np. zmianami hormonalnymi, predyspozycjami rasowymi, zaburzeniami behawioralnymi czy wolniejszą przemianą materii związaną z wiekiem psa. Niezbędnym elementem profilaktyki i leczenia nadwagi u psów są zatem regularne kontrole weterynaryjne. Tak naprawdę tylko lekarz jest w stanie stwierdzić, które czynniki wpływają na skłonność psa do tycia. otyły pies, otyły pies Dieta odchudzająca Dieta odchudzająca dla psa, mimo że stanowi tylko jeden z kilku elementów programu odchudzania, ma podstawowe znaczenie dla jego powodzenia. W przypadku młodszych psów na ogół stosuje się dietę bogatą w białka, witaminy oraz sole mineralne, w której ogranicza się ilość węglowodanów. Jako że samodzielne komponowanie jadłospisu nie jest łatwe, zaleca się skonsultowanie diety z weterynarzem, a nawet ze zwierzęcym dietetykiem. Acana Light & Fit sucha karma Premium dla psów z nadwagą Innym rozwiązaniem jest przejścia na karmy suche „light”, które realizują zapotrzebowanie na niezbędne składniki odżywcze, oferują jednocześnie obniżoną wartość kaloryczną. Są to produkty wyspecjalizowane, przeznaczone dla psów mających problemy z nadwagą i otyłością. Zanim podejmiemy decyzję o przejście na ten model żywienia, powinniśmy skonsultować się z lekarzem weterynarii. Pamiętajmy, że proces odchudzania psa nie może przebiegać zbyt gwałtownie. W żadnym wypadku nie możemy głodzić zwierząt, albo drastycznie zmniejszać racji żywieniowych! Aby doczekać się efektów, musimy być konsekwentni i przede wszystkim wytrwali. To my, jako opiekunowie, odpowiadamy za zdrowie i życie zwierząt. Nie bądźmy zatem lekkomyślni i nie działajmy na własną rękę.
| ሃպеդ врегαмоդяμ պևሎι | Бодибемω пюմо слεջዥξ |
|---|
| Оδθйጤλиц епсዞ и | Ը оሻոζуպቿφኟ |
| Псοգ аф | Կиվխφумузв ոթиφоδ μևг |
| Оዝዱмθፊошу ሁол ժեхեжα | Твըж խ шըсвэτоրуሆ |
| Զеሾаскևռዞф енሞբθ | Էፌен βесሻчол |
Oczywiście, idealnym rozwiązaniem jest mieszkanie w domku z ogródkiem i sprzątanie po psie. Labradory należą do rasy psów dużych, więc dom z ogródkiem stanowi dla nich wspaniałe rozwiązanie. Szczeniak labradora sikający na gazetę. Nauka czystości Labradora nie ogranicza się do załatwiania niezbędnych potrzeb. Niektóre psy, w
żywność, którą należy uwzględnić w diecie Labrador Labrador retriever jest w wielu krajach najbardziej znaną, lubianą i popularną rasą retrievera. Rasa była najczęściej używana we wcześniejszych czasach i ceniona jako wszechstronny myśliwy. Może polować zarówno na lądzie, jak i na wodzie; Ten inteligentny pies ma również łagodny temperament, co ułatwia dopasowanie się do roli przyjaznego psa rodzinnego. Labradory są jednymi z najczęstszych ras psów dostępnych obecnie. Znajdują się one w niemal każdej miejscowości w Indiach., Labradory są najbardziej przyjacielskimi i jednocześnie najbardziej kochającymi jedzenie psami w historii. Bycie rodzicem nie jest wcale łatwe. o wiele rzeczy trzeba dbać, wszystkie drobne szczegóły, których nie należy ignorować, a jeśli zostaną zignorowane, mogą spowodować poważne zagrożenie dla Twojego psa. Pies jest jak dziecko dla psa rodzica. Pies musi być pod opieką od wszystkich niebezpiecznych chorób, które mogą powodować z jego żywności, jego siedlisko, a nawet jego naturalnych działań., Prosty urok, który emituje pies, wystarczy, aby się zakochać, a także bardzo ważne jest, aby zadbać o wszystkie potrzeby żywieniowe labradora. Labradory potrzebują bardzo zbilansowanej diety, ponieważ mają tendencję do otyłości bardzo szybko. Dieta labradora musi być bardzo kontrolowana, a także bardzo zbilansowana. Labs są bardzo inteligentną i delikatną rasą i mogą manipulować właścicielem, aby karmił je bardziej oczami szczeniąt. Ale obowiązkiem właściciela jest powstrzymanie wszystkich ich uroków i danie im tylko tego, co jest konieczne., Istnieje wiele różnych rodzajów karm dla psów, z których możemy wybrać. Karma Labrador może być domowej one zamiennikiem domowej żywności i mają różne elementy nawilżające, takie jak sos wraz ze zbilansowanymi minerałami. Karma Labrador jest również sucha lub też kibelkowa; są to najwygodniejsze rodzaje karmy, a także łatwe w użyciu. Pokarm, który Labrador powinien podać, jest dość trudny do zidentyfikowania. Oto artykuł, który pomoże Ci wybrać najlepszą karmę dla labradorów., rodzaje pożywienia labradory są jednymi z najłatwiejszych zjadaczy; wcale nie są wybrednymi zjadaczami i zjedzą wszystko, co im się da. O to musi dbać rodzic, zbyt duża ilość niezrównoważonego pokarmu może powodować otyłość, biegunkę i wiele innych szkodliwych chorób. mokra żywność: jest to żywność produkowana komercyjnie, która zawiera kawałki mięsa z sosem wraz z niezbędnymi witaminami i minerałami dla zbilansowanej diety. Mokra żywność jest dostępna w opakowaniach jest łatwa do przechowywania i łatwa do serwowania., Jest również łatwy do połknięcia i trawienia mokrą karmę suchą karmę lub kibelki: jest to również produkowane komercyjnie. Są to małe kamyczki żywności, które zawierają suche kawałki mięsa, witaminy i minerały. Ten rodzaj żywności jest bardzo łatwy do przechowywania i może być używany bardzo wygodnie. W dzisiejszych czasach kibelki są używane w dużych ilościach przez właścicieli psów. Jest tylko jedna wada kibelków. Jeśli pies spożywa zbyt dużo kibble, następnie kibles może rozwinąć się wewnątrz i spowodować wzdęcia i zniszczyć psa wewnętrznej wyściółki żołądka., surowe mięso: surowe mięso było używane od niepamiętnych czasów jako najbardziej zaufana karma dla psów. Najwcześniejsi właściciele psów używali surowego mięsa jako idealnego pokarmu dla swojego psa, i to pomogło, ale w dzisiejszych czasach psy są bardziej zależne od komercyjnie przetworzonej żywności. Surowa żywność to nie tylko surowe mięso. Zawiera również owoce, warzywa i kości. Sucha karma musi być odpowiednio dobrana i zbilansowana, aby zaspokoić potrzeby psa. Najlepiej jest skonsultować się z weterynarzem o zaletach i wadach suchej karmy dla psa., Sprawdź również: wózki dla psów Labrador Puppy wybór karmy Labrador – karma sucha czy karma dla psów jest dobra? ponieważ prawie wszystkie psy były karmione mięsem w puszkach, jest to naprawdę bardzo krótki czas. Są one obecnie znacznie mniej popularne, a efekt odejścia od mokrej żywności i suszonej żywności pozostaje przedmiotem intensywnych spekulacji na temat zdrowia psów. Jednym z problemów psów, który wydaje się bardziej powszechny, ponieważ pojawia się kibble, jest niepokojący wzrost alergii związanych z kiblami w Labradorach., Mimo to w dzisiejszych czasach kibelki są najpopularniejszym rodzajem pożywienia podawanym psom ze względu na ich bardzo wygodne użytkowanie. wygoda Kibble ' a wygoda jest główną zaletą możliwości otwarcia paczki i natychmiastowego wlania pokarmu do miski dla psa. Kibble jest nie tylko wygodny, ale również dobrze przechowuje się, nawet po otwarciu, o ile jest przechowywany w odpowiednim hermetycznym pojemniku i przechowywany w suchym miejscu. Nie musi chłodzić ani zamrażać i nie pachnie zbyt silnie., Ponieważ większość psów jest szkolona z jedzeniem, kibble ma dodatkową zaletę w postaci poręcznych, przenośnych zabiegów treningowych. Można śmiało powiedzieć, że dzięki wygodnemu użytkowaniu Karma stała się najlepszą dostępną karmą dla labradorów. wady kibble same Kibble nie mają żadnego konkretnego zapachu, ale sprawiają, że psy, które mają Kibble, pachną bardzo źle. Kibelki są pełne „wypełniaczy”, które sprawiają, że pies jest nieporęczny, ponieważ nie jest prawidłowo trawiony i przechodzi prosto przez psa., W rezultacie psy karmione karmą wytwarzają znacznie więcej stolca w porównaniu do psów karmionych surowym mięsem. Psy karmione Kibble potrzebują więcej czyszczenia zębów, a istnieje duża szansa, że psy karmione kibble będą cierpieć z powodu wzdęć z powodu bardzo suchej diety, na której żyją. zalety i wady karmienia Labradorów surowym mięsem karmienie surowe to duży temat, skomplikowany i prosty. Złożone, ponieważ mamy tendencję do martwienia się o składniki odżywcze nasze psy i na mięsistej kości nie widzimy listy składników., Karmienie surowe nie jest tak poręczne, jak karmienie karmą, wymagając dużo miejsca w zamrażarce i chłodzeniu, a także dobrej higieny przy przygotowaniu mięsa. małe szczenięta szybko rosną i są podatne na diety ubogie w składniki odżywcze. Zanim spróbujesz nakarmić małego szczeniaka na surowo, bardzo ważne jest, aby wykonać badania. Najlepiej byłoby skonsultować się z weterynarzem przed karmieniem małego szczeniaka na surowo. Wysokie zdrowie zębów, małe ilości praktycznie bezwonnej kupki, dieta bez ziarna, to podstawowe dobrze udokumentowane korzyści z surowego karmienia., Karma labradora może być bardzo skomplikowana, gdy chce; psy nie są byle jakie stworzenia i muszą być pod szczególną opieką. Najlepszą karmę Labrador na rynku można znaleźć po ocenach, które nabyła każda karma, ale oczywiście najlepszą karmę Labrador dla Twojego psa można znaleźć tylko metodą prób i błędów. pokarmy, których należy unikać dla labradora Labradory mają bardzo duży apetyt i szczerze mówiąc nie można łatwo kontrolować pokarmu labradora., Ale jest kilka rzeczy, których należy unikać, aby twój Labrador był bezpieczny przed różnymi rodzajami śmiertelnych chorób. Najlepszym pożywieniem Labradorów jest oczywiście jedzenie, które jest domowe, ale które również musi być w ściśle zbilansowanej koncentracji. Czekoladki, kofeina, herbata, winogrona, ekstrakty z oleju cytrusowego, surowe mięso, awokado, grzyby, sól, napoje alkoholowe, tytoń, surowe jaja, cebula itp. należy unikać i nie należy go dodawać do jadłospisu labradora, ponieważ może to powodować zaburzenia trawienia, alergie itp., dieta Labrador food musi być bardzo ściśle mierzona, a bardzo specjalnie harmonogram żywności Labrador musi być sporządzony z troską i troską, pamiętając o potrzebie i wygodzie labradora. Karmy, których należy unikać dla labradora, powinny być zapamiętane przez właściciela psa, aby jego cenne zwierzę było bezpieczne przed wszystkimi rodzajami chorób. Psu nigdy nie należy podawać czekolady. Czekolada jest odpowiedzialna za wywołanie raka u psów., właściciel może przełączyć się na domowe jedzenie dla swoich labradorów i czasami, gdy pies zaczyna jeść domowe jedzenie, i bardzo trudno jest mu przełączyć się na markowe jedzenie. Tak więc mieszanie domowej karmy z przetworzoną karmą dla psów byłoby wygodne, a także zapewniłoby im niezbędne odżywianie. Dostarczenie im przetworzonej żywności na pewno pomoże w dłuższej perspektywie. ponadto, mieszając je ze sobą, będzie to opłacalne, a pies dostanie niezbędne odżywianie.,Powodem jest to, że gdy porównamy domowe karmy dla psów z przetworzoną lub najlepszą karmą dla psów, ta pierwsza nie dostarczy niezbędnych składników odżywczych dla wzrostu psa. Podczas gdy później pochodzi z dobrze skonstruowaną formułą i specjalnie sformułowane składniki dla psów. kiedy przestawić karmę Labrador dla szczeniąt na karmę dla dorosłych najlepiej dać szczeniakowi mleko matki, aż skończy dwa miesiące, wtedy powinno być trzymane na karmie szczeniąt., Mleko krowie nie zastępuje mleka matki, ponieważ powoduje biegunkę, dlatego wskazane byłoby skonsultowanie się z weterynarzem i znalezienie idealnego zamiennika mleka matki. Rasy Maxi i duże rasy, takie jak Labradory, osiągają dorosłość w wieku 15 miesięcy. Najlepiej karmić labradora według schematu diety labradora. Po osiągnięciu dorosłości szczenię należy przestawić na pokarm dla dorosłych Labradorów. należy monitorować okres, według którego Labrador powinien otrzymać pokarm., Gdy pies jest szczeniakiem, zaleca się karmienie go cztery razy dziennie w odstępach 3-4 godzin między każdym posiłkiem, aby mały szczeniak trawił całe jedzenie. W wieku 6 miesięcy odstęp między posiłkami można zmienić na 3 razy dziennie zgodnie ze schematem diety labradora. Po ukończeniu 15 miesiąca życia psa można podawać dwa posiłki dziennie zgodnie z tabelą karmy Labrador. Niektórzy właściciele psów również dają swoim psom karmę raz dziennie. Ale ten harmonogram karmy Labrador jest wskazane tylko wtedy, gdy karmisz psa surowym mięsem., Odpowiedni czas na karmę dorosłego psa powinien wynosić dwa razy dziennie, aby powstrzymać się od nadwagi. zawsze przestrzegaj tego samego odstępu czasu między posiłkami, a to pomoże Ci odpowiednio podzielić posiłek, dodając ustalone terminy do rutyny. Kiedy twój Labrador rozpozna plan karmienia, bez wątpienia go naprawi. pamiętaj, aby do końca dnia trzymać wodę w misce dla psa. nie karmić psa w domu., Nie jest zalecany, ponieważ psy nie zaspokoją tych samych potrzeb żywieniowych i spowodują zły nawyk. Wtedy też mogli zacząć błagać o resztki. po jedzeniu nie pozwól, aby twój Labrador skoczył. na pewno zauważysz różnicę w ogólnym wzroście i rozwoju twojego labradora po zastosowaniu się do powyższych wytycznych i sugerowanej karmy dla psów. Zapewnienie dobrze zbilansowanej diety zawierającej wszystkie składniki odżywcze, witaminy, minerały itp. wydłuży również żywotność labradora., Sprawdź: 9 Rzeczy, Które Musisz Wiedzieć Przed Zakupem labradora najlepsze marki żywności Labrador Labrador food jest jednym z głównych przedsiębiorstw na rynku zwierząt domowych w dzisiejszych czasach. Konkurs na najlepszą markę żywności Labrador nie jest wcale mniejszy. Bardziej niż karma dla dorosłych, Karma Labrador dla szczeniąt jest bardziej pożądana. Oto niektóre z najczęstszych i najbardziej znanych marek żywności dla labradorów. Nie obejmują one mleka, ponieważ mleko nie jest zbyt odpowiednią karmą dla psów. Psy nie potrzebują mleka po przekroczeniu wieku niemowlęcego., Niektóre z nich mają mleko z czystej przyjemności, ale mleko nie pasuje do wielu psów, gdy dorosną. Najczęstsze karmy dla psów według diety Labrador food są wymienione poniżej. ROYAL CANIN ta marka jest najpopularniejszą marką dostępnych karm Labrador i jest światowym liderem jeśli chodzi o karmę dla Labrador retrieverów. Nieustannie dostosowuje popularne trendy i nurkuje do korzeni wiedzy naukowej., Pomaga to zmieniającą się adaptację psów, siedlisko, strukturę ciała, nawyki żywieniowe, a także wymagania żywieniowe Labrador Retriever zmieniają się, a ta marka żywności jest stale badana, aby spełnić zaawansowane wymagania każdego psa. Ich misja jest taka sama, służąc karmie dla zwierząt najwyższej jakości. Marka ta ma na uwadze zmieniającą się atmosferę, a także różne rasy psów. Ta marka jest uniwersalną marką i została uznana za odpowiednią dla psów na całym świecie. Jest to marka premium, a także bardzo znana i dość tania., jest to dobrze znany mit, że surowce są dobre dla psów, ponieważ nie zawierają żadnych sztucznych elementów, ale nie jest to prawda; surowce mogą być równie szkodliwe dla psów, jak materiały toksyczne. Royal Canin nie koncentruje się na akcentowaniu surowców, aby przyciągnąć uwagę właścicieli zwierząt, ale raczej na dostarczaniu składników odżywczych, które są formułowane metodycznie i precyzyjnie spreparowane. Ta marka zawiera ryż jako główne składniki i ma dużą liczbę ziaren, białek i białek z warzyw itp., Składniki te mają wszystkie elementy niezbędne do zbilansowanej diety i dlatego są bardzo dobrym karmą dla szczeniąt Labrador. PEDIGREE ta marka jest jedną z najbardziej znanych i reklamowanych karm dla psów w Indiach. Ta karma jest bardzo szeroko stosowana, a jak na opinie klientów, ta karma jest jedną z najlepszych karm dla psów i szczeniąt Labrador na rynku. Pedigree to sucha karma dla psów na bazie roślin, która wykorzystuje jako główne źródło białka zwierzęcego niewielką liczbę produktów ubocznych z drobiu lub mączek mięsnych i kostnych., Składnikiem jest Mączka mięsno-kostna, suchy produkt wytwarzany z tkanki ssaków, w tym kości, która nie zawiera dodatku krwi, włosów, kopyt, rogu, skór, obornika, żołądka i mięsno-kostna może być mniej strawna niż większość mączek mięsnych. naukowcy uważają, że to zmniejszenie wchłaniania może być spowodowane wyższą zawartością popiołu i niższą zawartością aminokwasów w składniku. Samo mięso może więc pochodzić z dowolnej kombinacji bydła, świń, owiec lub kóz — co może uniemożliwić identyfikację specyficznych alergenów pokarmowych.,Chociaż posiłki mięsne i kostne są nadal uważane za koncentrat mięsa bogaty w białko, zawiera również gluten kukurydziany. Gluten jest pozostałością kauczuku po wypłukaniu większości skrobi przez kukurydzę. Mimo że mączka glutenowa kukurydziana zawiera 60% białka, można się spodziewać niższej wartości biologicznej niż mięso dla tego składnika. i tańsze produkty pochodzenia roślinnego, takie jak ten, mogą znacznie zwiększyć całkowitą zawartość białka podawanego na etykiecie-czynnik, który należy wziąć pod uwagę przy ocenie rzeczywistej zawartości mięsa w tej karmie dla psów., tłuszcz zwierzęcy jest głównym składnikiem. Tłuszcz zwierzęcy jest ogólnym produktem ubocznym utylizacji, tym samym procesem stosowanym do przygotowywania posiłków mięsnych w wysokich temperaturach. Kolejnym składnikiem jest Śruta sojowa, produkt uboczny oleju sojowego częściej spotykany w paszach dla zwierząt Śruta sojowa zawiera 48% białka, można się spodziewać niższej wartości biologicznej niż mięso dla tego składnika. ARDEN GRANGE jest to również bardzo znana marka żywności dla labradorów., Jest to europejska marka od 1996 roku i rozwija wysokiej jakości, zaawansowaną karmę dla psów i kotów. Marka ta jest dobrze znana ze wszystkich różnych metod naukowych, których używają do podnoszenia jakości żywności. To jedzenie jest jednym z najlepszych dla szczeniąt Labrador również. Działają zgodnie z filozofią „zdrowie i odżywianie”, która pomogła im zdobyć światową popularność i reputację najlepszej karmy dla psów. Ta marka żywności zwraca szczególną uwagę na potrzeby psów mieszanych ras. Psy rasy mieszanej nie mają żadnej konkretnej marki żywności i są w większości zaniedbywane., Nie otrzymują wymaganej uwagi ani opieki. większość marek spożywczych tworzy karmę dla szczeniąt Labrador czystej krwi. Ta marka jest dość bezpieczna nawet dla psów mieszanych ras, które są bardzo rzadką cechą w gatunku karmy Labrador. Żywność Arden Grange jest hipoalergiczna, wytwarzana z identyfikowalnych, zrównoważonych zapasów żywności, przetwarzana naturalnie i wielu innych funkcji. Karma ta może być przechowywana bez żadnych skrupułów i może być również podawana psu bez obawy o jakąkolwiek chorobę., Karma ta jest ceniona na całym świecie i jest również jedną z najbardziej zaufanych i najlepszych karm dla psów Labrador. Z pewnością możemy powiedzieć, że ta marka jest jedną z najlepszych indyjskich karm dla psów. Ma wielką smakowitość, dodatkową zaletę, a psy uwielbiają jeść to jedzenie. Labradory zwykle są dość wścibskie, jeśli chodzi o jedzenie przetworzonej żywności, ale absolutnie kochają to jedzenie. N&D FARMINA jest to włoski produkt, który został wykonany z najpiękniejszą włoską precyzją, aby idealnie pasował do każdej rasy psów., Jest to kolejna popularna karma dla psów nie tylko w Indiach, ale na całym świecie. Karma ta była używana przez wielu profesjonalnych hodowców psów i została przez nich doceniona. Ta marka jest znana z tego, że zmniejsza szanse na choroby psów. Stanowi połączenie natury i nauki z określoną misją tworzenia najlepszej w pełni naturalnej, pożywnej i naukowo potwierdzonej żywności. Wykorzystanie naturalnych produktów rolnych wraz z normalnym mięsem, które uwielbiają psy, tworzy bardzo dobrą kombinację dla każdego psa. Karma posiada idealną równowagę wszystkich składników odżywczych potrzebnych szczeniaczkom labradora do silnego wzrostu., Ta marka jest jedną z najlepszych karm dla laboratorium rzuca, jakby to pomaga martwe futro psa spadać i produkuje bardzo dobrą i lśniącą sierść. Mottem tej marki zawsze było włączenie i gotowanie najlepszych surowców zgodnie z surowymi wytycznymi. N&D Farmina zawiera zdrowe substytuty łatwo przyswajalnego ryżu, kukurydzy z białkiem kukurydzianym w 35%. Składniki te są łatwo przyswajalne, a tym samym pomagają Labrador retriever strawić wszystkie pokarmy i zapobiegać wszelkim chorobom związanym z żołądkiem., ile karmić labradora normalnie zaleca się stosowanie się do instrukcji opakowania podanej na opakowaniu karmy dla psów Labrador lub skonsultować się z weterynarzem, jeśli szczeniak jest za mały. Jeśli szczeniak nie ma więcej niż dwa miesiące, musi zastąpić mleko matki. Mleko krowie nie zadziała, ponieważ może powodować biegunkę u szczeniaka. Ważne jest, aby pamiętać, że pies nie powinien być zbyt gruby lub zbyt szczupły. Laboratorium jest łatwo podatne na nadwagę, więc utrzymywanie ścisłej kontroli nad jego wagą i zapewnienie idealnej wagi przez cały czas jest więcej niż konieczne., Labrador jest bardzo ciężkim zjadaczem. To może być pełny, ale będzie błagać z jego szczeniąt oczu, ale trzeba dbać o wszystkie jego wymagania dietetyczne i dać mu tyle, ile jest konieczne, aby utrzymać dobrą figurę, a także dobre zdrowie. Labrador może być bardzo podatny na otyłość, a otyłość może powodować wszystkie śmiertelne choroby, które zdarzają się psom. Dlatego należy zadbać o dietę psa. ile Labrador potrzebuje do karmienia zależy od wymagań żywieniowych i metabolicznych psa., Metabolizm tutaj oznacza sumę reakcji chemicznych, które zachodzą w organizmie żywego organizmu i wspiera postęp trawienia i transportu substancji do jednej i różnych komórek. Poznanie metabolizmu psa jest łatwe, ponieważ wymaga tylko ścisłej obserwacji i regularnej wizyty u weterynarza. Obserwuj swoje nawyki żywieniowe psa, a następnie harmonogram karmy Labrador odpowiednio. najlepsza karma dla psów dla szczeniąt Labrador temperament dorosłych Labradorów zależy od tego, jakiego rodzaju karmą jest karmiona przez właściciela., Kiedy laboratorium rzuca, musi być zaopatrzony w dietę wysokobiałkową. Zrzucanie jest absolutnie normalne dla psa, ale niektórzy rodzice psiaków woleliby to bardziej, gdyby ich psy zrzuciły mniej. Jeśli pies rzuca zbyt dużo, może to być oznaką braku równowagi żywieniowej i niezrównoważonej diety. Najlepsze karmy dla psa dla psa są następujące: Purina Pro Plan Focus adult wrażliwa skóra i brzuch., Merrick whole Earth farms grain free recipe Nutro Max Grain Free Adult recipe Origen 6 Fish grain-Free formula Nature ' s recipe healthy skin grain free recipe Labrador retriever jest bardzo przyjazną i szczęśliwą rasą psów. Potrzebuje prawidłowego odżywiania, aby sprostać codziennym poziomom energii. Najlepszą karmą Labradorską jest ta, która dostarcza psu wystarczająco dużo białka, aby sprostać jego codziennym wymaganiom., Jedzenie, którego potrzebuje Labrador, to domowe jedzenie, które musi być wysoko odżywione, pamiętając o wykresie żywności Labrador. Szczeniak Labrador musi mieć jakiś zamiennik mleka matki i specjalne potrzeby, aby upewnić się, że mleko nie powinno być mlekiem krowim. Labradory nie wymagają zbyt dużej konserwacji, ale należy zadbać o czas wydalania, a pokarm bogaty w białko powinien być podawany, aby zapewnić mniejsze wydalanie futra., Labradorowi nigdy nie należy podawać czekoladek, a także rodzynek. Należy go trzymać z dala od gotowanego jedzenia, które normalnie jemy. Labrador retriever może błagać o jedzenie, ale podstawową rzeczą, o której należy pamiętać, jest to, że jedzenie, które jemy, nie jest zbyt wykonalne ani dobre dla nich. Może spowodować śmiertelne choroby dla Twojego cennego psiaka. Bardzo konieczne jest przestrzeganie określonej diety, która została opracowana przez weterynarza. Każdy pies powinien mieć osobny harmonogram psów Labrador, który musi być przestrzegany regularnie, aby utrzymać psa w doskonałym stanie zdrowia., ludzie pytają też co je pies Labrador? pies Labrador zjada wiele rzeczy, w tym warzywa, owoce, mięso, ryby i wiele innych. Jeśli karmisz psa surowym mięsem, to jeśli karmisz go tylko raz dziennie, to jest w porządku. Innym przypadkiem może być to, że karmisz psa suchą karmą, a następnie w tym przypadku podziel karmę na dwie połówki. Daj połowę rano i drugą połowę wieczorem. czego nie jeść? są pewne pokarmy, których nie należy karmić psa labradora., Są toksyczne dla psów i mogą mieć niebezpieczny wpływ na ich zdrowie. Jeśli posiadasz psa labradora, nie powinieneś podawać mu awokado, ciasta chlebowego, winogron, etanolu, chmielu, cebuli, czosnku i ksylitolu. która karma jest najlepsza dla psa labradora? Jeśli kupujesz najlepszą karmę dla swojego zwierzaka, znajdziesz wiele opcji. Możesz wybrać Royal Canin, Wellness Core, Taste Of The Wild, Orijen i inne opcje FINAL VERDICT bardzo ważne jest dbanie o to, co twój Labrador może jeść bez obawy, że ulegnie trwałemu uszkodzeniu., Labrador jest z natury bardzo energicznym psem i aby nadążyć za jego energią, potrzebuje bardzo dobrej diety. Istnieje sporo przetworzonych marek żywności, które dają szczeniakowi niezbędne wymagania dietetyczne. Domowe jedzenie lub surowe mięso mogą być również używane do karmienia psa, mając na uwadze wszystkie zrównoważone odżywianie potrzebne psu do prowadzenia niezbędnych czynności. pieska trzeba bardzo dobrze zaopiekować. Istnieje sporo najlepszych niedrogich karm dla psów dostępnych na rynku. Te pokarmy są bardzo bezpieczne dla Twojego psa., Najważniejszą rzeczą, na którą właściciel psiaka musi uważać, jest karta karmy dla psów z nadwagą. Labrador musi być trzymany z dala od otyłości, ponieważ otyłość niesie ze sobą wiele bardziej niebezpiecznych i śmiertelnych chorób, od których chciałbyś trzymać psa z dala. Mleko nie jest zbyt dobre dla każdego psa. Psy zwykle nie potrzebują mleka po niemowlęctwie. Niektóre psy nadal piją jedzenie, ponieważ je lubią, ale niektóre psy nie są z nim bardzo kompatybilne. Dlatego wskazane jest, aby zadbać o wszystkie niezbędne elementy diety psa, aby uczynić go silnym i energicznym zwierzęciem., Istnieje kilka wózków dla psów Labrador z kieszeniami do przechowywania jedzenia, dzięki czemu można w nie zainwestować.
Przed treningiem należy zjeść lekki posiłek, bogaty w węglowodany, które będą paliwem dla Twoich mięśni. Postaw na bułkę z masłem orzechowym i bananem, albo niewielką ilość sałatki owocowej, zjedz banana z dwiema kostkami gorzkiej czekolady. Niezwykle istotny jest też posiłek po bieganiu. Bez niego dieta biegacza jadłospis
Wystarczy jedno subtelne spojrzenie czy smutne miauknięcie – trudno wtedy nie ulec kocim prośbom o ulubioną przekąskę. Niestety, mruczki często nie potrafią poskromić swojego apetytu i z czasem ze zwinnych małych drapieżników przeobrażają się w leniwe, puszyste kanapowce. Po czym poznać, że waga mruczka dawno przekroczyła optymalną wartość? Jak odchudzić kota?Po czym poznać, że kot ma nadwagę? Dla większości dorosłych kotów optymalna waga wynosi 4-5 kg. Nadwagę u kota można stwierdzić, gdy jego masa ciała jest większa od wzorcowej o ponad 10%, a otyłość, gdy nadwyżka kilogramów wynosi więcej niż 20%. Przy ocenie masy ciała kota wykorzystuje się skalę BCS, która pozwala na podstawie oględzin ciała stwierdzić kondycję zwierzaka. U kota z nadwagą obwód brzucha jest powiększony, żebra i łopatki słabo wyczuwalne, a warstwa tkanki tłuszczowej dobrze wyczuwalna. O problemie z nadprogramowymi kilogramami często świadczą też zmiany w zachowaniu. Otyły kot jest zwykle mniej skory do ruchu, zabawy i eksploracji otoczenia, więcej czasu przesypia i spędza na leniwym wypoczynku. DLA KOTA / KARMA DLA KOTA / KARMA DLA KOTA PO STERYLIZACJI Przyczyny nawagi i otyłości u kota Nawaga i otyłość kota najczęściej są wynikiem błędów żywieniowych. Ich główną przyczyną jest nieprawidłowo zbilansowana dieta, dostarczająca zwierzakowi zbyt dużo energii w stosunku do zapotrzebowania. Najczęściej dzieje się tak, gdy kot jest karmiony na żądanie, ma stały dostęp do karmy, otrzymuje zbyt duże porcje pokarmu lub jego jadłospis jest bogaty w węglowodany. Problematyczne bywa też żywienie pupila dietą domową, która często nie jest dopasowana do potrzeb kota. Na nadmierne przybieranie na wadze wpływ może mieć dokarmianie zwierzaka przekąskami, których wartość energetyczna nie jest uwzględniona w bilansie kalorii. Na rozwój nadwagi i otyłości szczególnie narażone są koty po zabiegu kastracji i w wieku powyżej 7 lat. Istotnym czynnikiem ryzyka jest brak regularnej aktywności fizycznej, który sprawia, że organizm nie może spożytkować energii otrzymanej wraz z pożywieniem. Informacje na temat żywienia kota po sterylizacji znajdziesz również w rozmowie z dr Karoliną Hołdą na naszym wiedzieć: Nawaga u kota może mieć podłoże behawioralne. Chronicznej depresji oraz zaburzeniom lękowym czasami towarzyszy wzmożony apetyt. Jedzenie w takim przypadku staje się dla zwierzaków działaniem przerzutowym, mającym zniwelować istniejące odchudzić kota? Proces odchudzania kota powinien nadzorować lekarz weterynarii lub dietetyk zwierzęcy. Przed rozpoczęciem kuracji należy skontrolować stan zdrowia kota i upewnić się, że problemy z wagą nie są skutkiem zaburzeń hormonalnych czy chorób metabolicznych. Odchudzanie kota opiera się na zapewnieniu mu ujemnego bilansu energetycznego. Można osiągnąć to poprzez obniżenie kaloryczności diety lub zwiększenie wydatku energetycznego. Aby odchudzanie było dla kota bezpieczne, zmiany w jego jadłospisie musimy wprowadzać stopniowo, zmniejszając kaloryczność posiłków do określonego poziomu w ciągu kilku tygodni. Tygodniowy spadek masy ciała u kota powinien wynosić około 0,5-1%. Wagę zwierzaka należy kontrolować przynajmniej raz w tygodniu. Koty nie mogą być poddawane dietom restrykcyjnym ani głodówkom. Cały proces odchudzania u kotów może potrwać od kilku do kilkunastu light dla kota Dieta light ma za zadanie umożliwić systematyczny spadek wagi przy zapewnieniu organizmowi wszystkich niezbędnych substancji odżywczych. Kot, który walczy z nadwagą, powinien otrzymywać posiłki o obniżonej zawartości węglowodanów. Zmniejszenie podaży cukrów pozwala utrzymać poziom insuliny na właściwym poziomie i umożliwia spalanie tkanki tłuszczowej. Warto ponadto zwiększyć poziom włókna, które wydłuża uczucie sytości u zwierzaków. Koty zmagające się z nadprogramowymi kilogramami powinny otrzymywać ściśle odmierzone porcje pokarmu, o odpowiedniej wartości kalorycznej. Mruczki należy karmić małymi porcjami, za to wielokrotnie (6-8 razy) w ciągu dnia. Dobrym pomysłem jest wydłużenie czasu spożywania pokarmu przez pupila poprzez serwowanie go w miskach spowalniających jedzenie lub zabawkach interaktywnych. Podawanie przekąsek nie jest zakazane – ich wartość kaloryczna powinna być jednak uwzględniona w ogólnym bilansie energetycznym. W terapii odchudzającej u mruczków zwykle najlepiej sprawdzają się gotowe karmy z formułą light. Jeśli zwierzak do tej pory żywiony był suchymi pokarmami, można zacząć podawać mu mokre karmy – dzięki wysokiej zawartości wody zawierają one mniej kalorii w tej samej objętości. Dobór karmy warto skonsultować z lekarzem fizyczna Aby odchudzić kota, należy nie tylko dokonać modyfikacji jego diety, ale również umożliwić mu spożytkowanie energii. Regularna aktywność fizyczna pozwala zwiększyć efektywność kuracji. Kot powinien minimum 2-3 godziny dziennie spędzać aktywnie. Najlepiej organizować pupilowi krótkie sesje ruchowe (5-15 min), wielokrotnie w ciągu dnia. Koty najłatwiej zachęcić do ruchu, angażując w aktywność imitującą polowanie. Kilka razy dziennie warto urządzić pupilowi „polowanie” na zabawkę. Kot będzie bardziej skory do ruchu w czasie naszej nieobecności, jeśli pozostawiamy mu zabawki interaktywne, akcesoria do wspinaczki lub pochowamy pokarm na półkach czy w szafkach. Jeśli nasz kot do tej pory nie wychodził na zewnątrz, możemy spróbować kilka razy w tygodniu wyprowadzać go na spacery na wpisy: Żywienie
Dla początkujących mężczyzn idealne będą buty Mizuno Wave Sky 5, które charakteryzują się wysokim poziomem amortyzacji. Ich konstrukcja jest uniwersalna, dzięki czemu wiele osób będzie odczuwało w nich wysoki komfort. Dla kobiet, które mimo nadwagi pragną rozpocząć swoją przygodę z bieganiem, polecamy buty Asics Patriot 12.
Zdrowie i pielęgnacja Zdrowy, silny, odporny, wytrzymały - tak w wielkim skrócie można scharakteryzować labradora. Jak inne psy, nie jest on jednak całkowicie pozbawiony ryzyka chorób, dlatego warunkiem prawidłowego rozwoju naszego labka jest właściwa jego pielęgnacja i dbałość o zdrowie. Trudno byłoby wymienić wszystkie niezbędne czynności jakie należy podejmować wobec psa, chcąc zachować jego witalność, sprawność i piękny wygląd. Każda bowiem rasa charakteryzuje się indywidualnymi predyspozycjami, które w sposób szczególny należy wziąć pod uwagę, najlepiej jeszcze przed zakupem. W przypadku labradora zwróćmy jednak uwagę na podstawowe kwestie warunkujące jego zdrowie. Karmienie Labrador inaczej, łakomczuch, pies wiecznie głodny, nie najedzony, obżarciuch, łasuch, pasibrzuch, żarłok... itd. itp. Niektóre labradory znane są z tego, że potrafią nawet zwrócić zjedzony pokarm, tylko po to, by zjeść go ponownie. Ich łakomstwo praktycznie nie zna granic. Właściciel laba powinien o tym pamiętać, gdyż uleganie tej słabości psa może szybko doprowadzić do sytuacji, gdzie nasz pupilek uzyska miano grubaska, baryłki, tłuścioszka, spaślaczka, pulpeta... itd. itp. Labrador z nadwagą to prosta droga do różnego rodzaju schorzeń i zaburzeń ogólnej jego kondycji spadek odporności, choroby serca i układu krążenia, ryzyko zachorowania na cukrzycę, choroby układu kostnego. Zwłaszcza w pierwszych miesiącach życia - gdzie organizm szczeniaka jest bardzo wrażliwy na czynniki zewnętrzne - należy przestrzegać zaleceń żywieniowych hodowcy, gdyż popełnione błędy mogą rzutować na całe przyszłe życie psa. Żywienie czworonogów jest najczęściej ignorowanym i bagatelizowanym problemem przez ich właścicieli. Ile razy słyszy się: mój pies zjada wszystko, mojemu nic jeszcze nie zaszkodziło, a mój jest odporny na wszystko co zje i tym podobne bzdury. Owszem pies potrafi zjeść wszystko, tak jak małe dziecko, które wszystko pcha do ust, ale czy to rzeczywiście jest dla niego zdrowe? Czytając fora internetowe można odnieść wrażenie, że ludzie często utożsamiają psie żołądki ze swoimi, nie dostrzegając w nich żadnej różnicy. Co właściciel to opinia, więc kogo słuchać? Przede wszystkim zdrowego rozsądku, nie popadać w skrajności (a tych na internecie można znaleźć tysiące) i obserwować własnego psa. Jeśli Twój labrador posiada piękną i lśniącą sierść, załatwia swoje potrzeby regularnie 2-3 razy dziennie, a jego stolec jest zwarty, bez nie strawionych resztek pokarmu, nie "gazuje", nie ma zatwardzeń, ma czyste oczy, nie ma nieprzyjemnego zapachu z pyska, mieści się w granicach normy wagowej - to najprawdopodobniej jest to optymalne karmienie, jakie wybrałeś(aś). Jeśli natomiast jest inaczej, należy zastanowić się nad zmianą, proporcjami lub rodzajem karmy. Nie można jednak wprowadzać tych zmian w sposób gwałtowny i nagły, gdyż jeszcze bardziej może to spotęgować negatywne objawy. Nie ma gotowej i najlepszej recepty na żywienie, gdyż każdy pies jest inaczej predysponowany i to, co jednemu służy, drugiemu może zaszkodzić. To tak, jakby dla każdego człowieka próbować opracować jeden jadłospis. Są jednak takie składniki, których w żywieniu psa należy unikać: surowe mięso, zwłaszcza wieprzowe może zawierać śmiertelne dla psa wirusy Aujeszky'ego surowe jaja - ryzyko zachorowania na salmonellę podawanie surowych kości lub kości drobiowych - niesie ze sobą ryzyko mechanicznego uszkodzenia psich zębów lub układu pokarmowego; ostre po przegryzieniu kawałki kości drobiowych mogą pokaleczyć błony śluzowe jamy ustnej, jelit i żołądka mleko - dorosły pies bardzo słabo trawi cukier mleczny, wskazane są bardziej produkty z mleka np. twaróg, żółty ser słodycze, zwłaszcza czekolada zawierająca teobrominę czyli alkaloid występujący w nasionach kakaowca, który jest niegroźny dla ludzi czy kotów, lecz wpływa ujemnie na centralny system nerwowy i mięsień sercowy psów; w skrajnych przypadkach może doprowadzić do śmierci zwierzęcia; najniebezpieczniejsza jest czekolada gorzka, gdyż zawiera najwięcej teobrominy ostro przyprawione produkty - wzdęcia, biegunki, wymioty, brak apetytu pożywienie zbyt bogate lub zbyt ubogie w wapń Nienasycony apetyt labradora, zwłaszcza szczenięcia, wciąż zachęca go do poszukiwania i spożywania różnych, znalezionych odpadków grzybów, porzuconych śmieci, odchodów zwierząt, resztek pożywienia, martwych gryzoni, owadów itp., a nawet przedmiotów nie nadających się do spożycia. Nikogo nie trzeba przekonywać, że zachowanie takie może być bardzo niebezpieczne dla jego zdrowia. Należy więc od samego początku oduczać obżarciucha takiego postępowania i za każdym razem reagować, gdy zechce skonsumować jakieś znalezisko. W karmieniu psa pamiętajmy, by sposób, dawkowanie i proporcje składników odżywczych zawsze dobierać adekwatnie do jego wieku i trybu życia. Należy też pamiętać, że w samym pożywieniu psa nie może zabraknąć minerałów i witamin. Większość z nich można znaleźć w zbilansowanych, gotowych karmach. Warto wiedzieć, że:Składniki mineralne: Wapń – kości + suplementy – wpływają na wzrost i budowę kości, przewodnictwo nerwowe Miedź (mięso + suplementy), Kobalt (podroby, owoce morza), Żelazo (mięso, zielone warzywa) – zapobiegają i leczą anemię Magnez – ryby + suplementy – wpływają na budowę i wytrzymałość kości, poprawiają sprawność układu nerwowego Mangan – zboża, owoce + suplementy – wzmacniają strukturę chrząstek i kości Jod – ryby + suplementy – poprawiają funkcjonowanie tarczycy Fosfor – kości + suplementy – lepsze przyswajanie wapnia Potas, sód – sól kuchenna – reguluje ciśnienie międzykomórkowe i przemianę materii Selen – mięso, kukurydza, olej kukurydziany – działanie przeciwnowotworowe, wpływa na wzrok, jakość sierści Cynk – zboża, buraki, podroby – poprawia wygląd sierści i zdolności rozrodcze Chelaty – suplementy – ułatwiają przyswajanie powyższych pierwiastkówWitaminy: Witamina A – wątroba, produkty mleczne, jaja, owoce – poprawia wygląd skóry, sierści, wzmacnia wzrok, pomocne przy schorzeniach oczu, zwiększa odporność na zakażenia Witaminy grupy B – mięso, jaja, drożdże – wpływają na układ nerwowy, stan skóry, zapobiega anemii Witamina C – owoce – profilaktyka zwyrodnienia stawów, jeden z najważniejszych przeciwutleniaczy, stabilizuje układ odpornościowy i immunologiczny Witamina D – tran, ryby – wzmacnia proces budowy kości i wpływa na ich trwałość, zapobiega i łagodzi stany zapalne skóry Witamina E – zboża, oleje – doskonały przeciwutleniacz, poprawia przemianę materii Witamina H (biotyna) – jaja, drożdże, wątroba – wpływa na właściwe funkcjonowanie skóry, sierści Witamina K – mięso – poprawia krzepliwość krwi, uczestniczy w formowaniu tkanki kostnej, posiada właściwości przeciwbakteryjne oraz przeciwgrzybicze, wykazuje również działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe Ruch Każdy labrador bez względu na wiek potrzebuje odpowiednio dziennej dawki ruchu. Jednak do ok. 18 miesiąca (zwłaszcza szczeniąt) nie należy zanadto forsować; długimi spacerami, intensywnymi treningami, zabawami, w których labrador podskakuje, gwałtownymi ruchami przy aportowaniu, częstym i długim schodzeniem i wchodzeniem po schodach, maratonami przy rowerze czy biegającym kilometry właścicielu. Wynika to z faktu kształtowania się jeszcze wrażliwej struktury kostnej, gdzie proces ten jest nieproporcjonalny (wolniejszy) do wzrostu masy tkanki mięśniowej. Obciążanie w ten sposób stawów może doprowadzić do różnych urazów, a także, mimo iż jest to przede wszystkim cecha dziedziczna - tzw. dysplazji stawów biodrowych lub łokciowych, charakterystycznych dla rasy labrador retriever. Bezpośrednią przyczyną tego schorzenia jest rozluźnienie struktur (więzadła, torebka) otaczających staw biodrowy. Prowadzi to w efekcie do niedopasowania w stawie i do przemieszczenia głowy kości udowej w stosunku do panewki miednicy. Mamy wówczas do czynienia z nadwichnięciem lub zwichnięciem. Schorzenie to dotyczy zazwyczaj obydwu stawów (80% przypadków). Szacuje się, że o dysplazji w 70% decydują geny, a w 30% środowisko, czyli czynniki zewnętrzne. Jeżeli więc w 30% jesteśmy w stanie uchronić naszego psa przed takimi konsekwencjami, warto podjąć ten trud. O dysplazji można poczytać więcej w literaturze fachowej. Codzienny ruch i zabawa na świeżym powietrzu poprawiają ogólną kondycję psa, co z kolei zapewnia mu właściwy rozwój mięśni i sylwetki oraz mocne wiązanie aparatu więzadłowo - stawowego. Ponadto ruch wpływa na poprawę przemian metabolicznych labradora, zaspokaja naturalną potrzebę rozładowania energii do pracy, a także zawiązuje i podtrzymuje więzi w relacjach człowiek-pies. Pamiętaj, by nie forsować psa na godzinę przed jego posiłkiem i dwie godziny po nim. Szczepienia Każde szczenię bezwzględnie musi otrzymać komplet podstawowych szczepień, a każdy dorosły pies tzw. szczepienia odnawiane. Ich rodzaj, czas i częstotliwość najlepiej określi weterynarz i nie wolno tego lekceważyć. Pierwsze szczepienia szczenię otrzymuje przebywając jeszcze u hodowcy, następne już u nowego właściciela. Średnio ok. 10 dni przed każdym szczepieniem pies powinien być odrobaczony. W książeczce zdrowia pieska powinny znaleźć się odpowiednie adnotacje i wpisy dotyczące tego rodzaju zabiegów. Zapisy te pomagają właścicielowi psa przestrzegać terminów warunkujących odpowiednią ochronę i profilaktykę. Regularnie odnawiane szczepienia zapewnią stałą odporność psa i zminimalizują ryzyko zachorowania na wściekliznę, parwowirozę, wirusowe zapalenie wątroby, nosówkę, leptospirozę, kaszel kenelowy. Dobry weterynarz udzieli szczegółowych informacji na ten temat. Powyższe zabiegi oczywiście zawsze związane są z kosztami, ale o ileż będą one większe, jeśli przez naszą niedbałość pies poważnie zachoruje lub w konsekwencji "zejdzie" z tego świata. Pozostawaj więc w stałym kontakcie ze swoim weterynarzem i przestrzegaj jego zaleceń, a jeśli mu nie ufasz, to po prostu go zmień. Tak czy inaczej lepiej nie leczyć na własną rękę i nie bagatelizować jakichkolwiek objawów chorobowych. Twój pies nie powie Ci, że cierpi, źle się czuje i musi iść do lekarza, albo że jest uczulony na to, czym go karmisz. Jeśli nie jesteś weterynarzem, to nie próbuj nim być dla swojego psa, bo konsekwencje mogą okazać się nieodwracalne. Oszczędzanie na zdrowiu psa nie jest rzeczywistym oszczędzaniem, ale jest zawsze ryzykiem. Nie ryzykuj więc zdrowia i życia oddanego Ci przyjaciela. Profilaktyka Bez względu na porę roku należy systematycznie zabezpieczać psa przed insektami. Labrador należy do psów wyjątkowo towarzyskich i przyjaznych, dlatego nie odpuści sobie możliwości spotkania z drugim psem, kotem czy innym zwierzęciem. Jest to dobra okazja, aby od kompana zabaw przejąć grupkę jego "współmieszkańców". Pchły mogą stanowić poważne zagrożenie nie tylko dla zdrowia psa, ale również człowieka i jego najbliższego otoczenia. Są to pasożyty, których ukąszenia wywołują świąd i pozostawiają na skórze małe, czerwone punkciki. Swędzenie jest wywołane przez ślinę owada, a podrapana skóra staje się miejscem infekcji. Sama pchła ze względu na swą wielkość oraz ruchliwość nie jest łatwa do zauważenia, dlatego lepiej jej przeciwdziałać niż wyszukiwać i leczyć. Wyróżnia się następujące gatunki pcheł: Ctenopcephalides canis - pchła psia; Ctenocephalides Felis - pchła kocia; Pulex irritans - pchła ludzka. Po napiciu się krwi po ok. 48 godzinach, samica pchły składa jaja. Mając optymalne warunki może złożyć ich nawet 40 - 50 dziennie. Czas znoszenia jaj, to okres około 2- 10 dni. W tym czasie każda pchła jest w stanie złożyć nawet 400-500 jaj. Pchła przebywająca na zwierzęciu składa jaja, które następnie odpadają od sierści. Największe ich ilości można znaleźć najczęściej w takich miejscach jak legowisko, fotel, łóżko, dywan. Zainfekowany pies wykazuje niepokój wywołany ukłuciami, często intensywnie się drapie, co w konsekwencji prowadzi do niszczenia okrywy włosowej, wtórnych urazów skóry, a także anemii (gdy pcheł jest bardzo dużo), tasiemczycy Diphyllidium, (zjedzone pchły w wyniku iskania się psa mogą zawierać jaja tasiemca), alergii (alergiczne zapalenie skóry). Chcąc uniknąć tych przykrych doświadczeń należy regularnie w zależności od preparatu, zakrapiać psa właściwymi do tego celu środkami (najlepiej o przedłużonym działaniu), stosować obroże przeciwpchelne lub odpowiednie szampony zabezpieczające przed tymi insektami. Są to w zasadzie wystarczające zbiegi, które dość skutecznie eliminują "sierściuchowych" intruzów. Wczesną wiosną i wczesną jesienią nasz labrador będzie szczególnie narażony na masowo pojawiające się kleszcze. Węsząc po krzakach, buszując w trawie, biegając po lasach i łąkach nie uniknie spotkania z tymi pajęczakami. Zamieszkują one przede wszystkim tereny leśne, podmokłe i porośnięte wysoką trawą. Szczególnie narażone na kontakt z nimi są psy polujące lub w inny sposób pracujące w terenie. Nikogo nie trzeba przekonywać, że ukąszenia przez zarażone kleszcze są szczególnie niebezpieczne i groźne nie tylko dla zwierząt, ale i ludzi. Najbardziej zainfekowane są te, które bytują w Polsce północnej, północno-wschodniej i wschodniej. Zakażone są one wszystkimi chorobotwórczymi czynnikami, a więc babesią, borelią, ehrlichią, od których wzięły swe nazwy babeszjoza, borelioza, ehrlichioza. Wszystkie te i inne choroby mogą doprowadzić do poważnych uszkodzeń organizmu psa, ze śmiercią włącznie. Charakterystyczne objawy wynikające z konsekwencji ugryzienia przez zakażonego kleszcza to: kulawizna wynikająca z zapalenia stawów apatyczność i osowiałość wysoka temperatura i ogólne złe samopoczucie psa bóle mięśniowe lub stawowe brak apetytu problemy z oddawaniem moczu lub krwiomocz biegunka krwawienie z błon śluzowych wymioty Nierozpoznana stosownie wcześnie choroba może doprowadzić do różnego rodzaju powikłań niewydolność oddechowa i krążeniowa, schorzenia neurologiczne, choroby nerek i mięśnia sercowego. Profilaktyka polega na odpowiednio wczesnym zastosowaniu właściwych kropli, aerozoli i obroży. Oferta rynkowa tych środków jest bardzo bogata i należy z niej korzystać. W przypadku labradora uwielbiającego kąpiele wodne i błotne, zastosowanie obroży nie do końca może okazać się skuteczne, ale np. w połączeniu z zakropieniem może przynieść satysfakcjonujące efekty. Po użyciu któregokolwiek ze środków należy uważnie obserwować psa, może bowiem okazać się, że nasze czworonożne stworzenie jest uczulone na któryś z preparatów i zamiast mu pomagać, będzie szkodził. Może się jednak zdarzyć, że pomimo zastosowania wszystkich środków, dopadnie psiaka jakiś krwiopijca. Nie należy wówczas wpadać w panikę, lecz jak najszybciej usunąć go, gdyż czas przenoszenia zarazków do organizmu po ugryzieniu to ok. 12-14 godzin. Jeżeli nigdy wcześniej tego nie robiłeś najlepiej zleć to komuś, kto ma już w tym doświadczenie (np. weterynarz) i od kogo możesz się poduczyć. Nieprawidłowe bowiem usunięcie kleszcza może spowodować przedostanie się zarazków do krwioobiegu psa i wywołać którąś z wyżej przedstawionych chorób. Urazy Labrador to duży, silny i ciężki pies, dlatego jego odporność na ból w wyniku kontuzji czy skaleczeń jest znacznie wyższa niż psów ras mniejszych. Nawet bardzo poważnych ran można w pierwszych chwilach nie dostrzec, gdyż nie będzie on piszczał czy skowytał. Oczywiście nie znaczy to, że nie cierpi, ale powiedzmy - nie robi paniki. Jeśli zauważymy liżącego stale jedno miejsce labka lub nagłe zmiany w jego zachowaniu - apatyczność, niechęć do ruchu, częsty sen itp. istnieje prawdopodobieństwo (wykluczając chorobę), że mógł doznać jakiegoś urazu, zwłaszcza gdy zachowanie takie pojawiło się nagle. Do najczęstszych urazów na liście labradorów znajdują się; skaleczenia i przecięcia opuszków na łapach oraz ich podrażnienia podczas dużych mrozów, zwichnięcia kończyn, obłamania pazurów, uszkodzenia błon międzypalcowych, naderwanie lub zerwanie ścięgien, powbijane ciała obce (np. szkło, drzazgi, kolce, źdźbła zbóż i traw). Należy również wziąć pod uwagę, iż jego przyjazne usposobienie nie zawsze znajduje akceptację i zrozumienie ze strony innych przedstawicieli tego gatunku. Pogryzienia, rany szarpane, zadrapania to kolejne niebezpieczeństwa mogące spotkać Twojego labradora. Mając na uwadze jego temperament musisz być właścicielem rozsądnym i przewidującym. Na miejsce wspólnych spacerów dobieraj takie, które przynajmniej minimalizują możliwość doznania tego typu urazów. Bieganie po polu lub innym grząskim terenie narazi czworonoga na zwichnięcia lub złamania, skwerek czy park blisko ruchliwej ulicy wystawia na ryzyko wypadku, a nieznana nam okolica może narazić go na skaleczenia pozostawionymi puszkami, rozbitym szkłem, metalowym złomem. Miej więc zawsze ze sobą smycz, naucz go posłuszeństwa, by reagował na Twoje komendy słowne, zwłaszcza, gdy niebezpieczeństwo pojawi się nagle: agresja innego psa, pogoń za kotem przez ulicę, zwęszenie ciekawej woni i pójście bez kontroli w jej kierunku. Jeżeli dojdzie do poważnego urazu koniecznie zabezpiecz ranę i udaj się do weterynarza, a jeśli pies ma problemy z poruszaniem, nie bój się wezwać pomoc na miejsce. Zwłaszcza po wypadkach niewłaściwy transport lub przemieszczanie psa może np. pogłębić niewidoczne na pierwszy rzut oka uszkodzenia organów wewnętrznych i doprowadzić w konsekwencji do jeszcze większych powikłań lub śmierci. Oczy i uszy Oczy labradora nie wymagają jakichś specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych, jednak tak jak w innych przypadkach należy obserwować psa. Jeżeli zauważymy takie zachowania jak przecieranie oka łapą, przymrużanie oczu lub jakiekolwiek wycieki czy zaczerwienienie śluzówek powiek, należy najpierw je obejrzeć. Może się bowiem zdarzyć, że do oka dostało się ciało obce (np. ziarna traw), które łatwo jest usunąć. Jeśli jednak ta opcja zostanie wykluczona, a stan zapalny nadal się utrzymuje, trzeba udać się na konsultację weterynaryjną. Labradory predysponowane są do takich chorób oczu jak: zaćma czyli zmętnienie soczewki - nie przepuszczanie światła w głąb oka jaskra czyli nieprawidłowe (zbyt duże) ciśnienie w gałkach ocznych - nie leczona może doprowadzić do utraty wzroku psa dysplazja siatkówki - in. tzw. odklejanie się siatkówki oka, również prowadzące do ślepoty postępujący zanik siatkówki schorzenia migotki, zwanej też trzecią powieką - jest to fałd spojówki w przyśrodkowym kąciku oka odpowiedzialny za nawilżanie i oczyszczanie powierzchni rogówki z kurzu i pyłu; zainfekowana pokrywa się czerwonymi grudkami limfatycznymi drażniąc powierzchnię oka i doprowadzając do poważnych uszkodzeń Wszystkie powyższe przypadki wymagają bezwzględnego leczenia pod okiem specjalisty weterynarii. Ciekawostka - szczenię labradora posiada niebieski kolor oczu, który wraz z dorastaniem stopniowo zmienia się w orzechowy lub piwny. Rasy, które charakteryzują się opadającymi uszami narażone są dosyć często na ich infekcje. Wynika to z faktu słabej wentylacji, co sprzyja rozwojowi środowiska bakteryjnego. Jeśli pies potrząsa głową, drapie się po uszach, pojawia się wydzielina i czuć z nich nieprzyjemny zapach, to oznacza, że mógł wdać się stan zapalny i należ podjąć leczenie. Działania profilaktyczne opierają się głównie na okresowym, systematycznym przeglądaniu i przemywaniu uszu przeznaczonymi do tego celu preparatami. Nie wolno przemywać uszu psa pałeczkami kosmetycznymi, a jedynie wilgotnym wacikiem sięgając tylko tak głęboko jak sięgnie palec. Czynnościom tym labrador poddaje się bez oporów. Sierść Sierść labradora jest krótka, prosta, lekko szorstka w dotyku, z dość gęstym i obfitym podszerstkiem, który chroni go przed zimnem i wilgocią. Na co dzień nie wymaga zbyt wielu zbiegów pielęgnacyjnych. Ograniczają się one jedynie do spłukania psa prysznicem (najczęściej wystarczy samo "podwozie") zwłaszcza po spacerach w okresach jesiennych, gdzie kałuże i błoto dominują na drogach i polach. Szorowanie szamponem można zastosować 1-3 razy do roku lub w sytuacjach, gdy nasz "ekstrawertyk" utapla się w czymś mało pachnącym lub wpadnie w coś wyjątkowo brudnego. W innych przypadkach w zupełności wystarczy opłukanie czystą wodą lub wydanie komendy zezwalającej na skok do jeziora. Dzięki temu nie pozbawiamy sierści labradora impregnującej warstwy tłuszczowej, osłabiając tym samym układ odpornościowy. Psy maści czarnej i czekoladowej, prawidłowo żywione i pielęgnowane, powinny mieć sierść lśniącą jak rycerska zbroja. Standardowo labradory dwa razy do roku bardzo intensywnie linieją. Może też występować stałe, ale lekkie linienie, którego przyczyn upatruje się w centralnym ogrzewaniu, sztucznym oświetleniu lub diecie. W naszym klimacie zmiany pór roku wiążą się ze zmianami temperatury i długością dnia. Linienie jest ściśle powiązane z tymi właśnie procesami przyrodniczymi. Występuje ono głównie w okresach późnej wiosny i wczesnej jesieni i trwa ok. 3-5 tygodni. W tym czasie niezbędne jest codzienne szczotkowanie kudłacza gęstym grzebieniem w celu usunięcia martwych już włosów, w przeciwnym razie sierść będziemy odnajdywać dosłownie wszędzie, a jedynym zajęciem naszego laba stanie się drapanie we wszystkich dostępnych mu miejscach. Skrócenie okresu linienia może wspomóc podawanie psu specjalnych preparatów z dodatkiem biotyny, witaminy B lub innych środków stworzonych w tym celu, dostępnych na rynku. Pamiętajmy, że zdrowie to warunek radości psa i jego właściciela. Jacek Dąbrowski - LUSYJA
SMKv. 75gvn6zssl.pages.dev/14475gvn6zssl.pages.dev/775gvn6zssl.pages.dev/4875gvn6zssl.pages.dev/12375gvn6zssl.pages.dev/31375gvn6zssl.pages.dev/1075gvn6zssl.pages.dev/30175gvn6zssl.pages.dev/37975gvn6zssl.pages.dev/389
dieta dla labradora z nadwagą
